Τα κόμματα δεν έχουν θέση στην Παιδεία
Με αφορμή τα επεισόδια που σημειώθηκαν στην συμπλήρωση του ενός έτους από τον χαμό του μικρού Αλέξη, αλλά και τις περσινές μνήμες από τους μακροχρόνιους βανδαλισμούς στους οποίους προχώρησαν ορισμένοι με αφορμή το γεγονός αυτό, άνοιξε και φέτος η συζήτηση για την κατάργηση ή μη του περιβόητου Ασύλου.
Με αφορμή τα επεισόδια που σημειώθηκαν στην συμπλήρωση του ενός έτους από τον χαμό του μικρού Αλέξη, αλλά και τις περσινές μνήμες από τους μακροχρόνιους βανδαλισμούς στους οποίους προχώρησαν ορισμένοι με αφορμή το γεγονός αυτό, άνοιξε και φέτος η συζήτηση για την κατάργηση ή μη του περιβόητου Ασύλου.
Οι υπερασπιστές από την μια πλευρά του Ασύλου, σύσσωμη δηλαδή η αριστερά αλλά και αυτοί οι οποίοι ουσιαστικά το καταλύουν με τις πράξεις τους μέσα στα Πανεπιστήμια, αντιδρούν σε κάθε μορφή συζήτησης του θέματος, και οι υποστηρικτές της κατάργησης του από την άλλη πλευρά οι οποίοι παραθέτουν λογικά επιχειρήματα και υπαρκτές καταστάσεις.....
Η αλήθεια είναι πως το λεγόμενο «Άσυλο διακίνησης ιδεών» μέσα στα Πανεπιστήμια ισχύει, αλλά μόνο για την «αριστερή πτέρυγα». Αν τολμήσει κάποια άλλη πτέρυγα να αντιπαρατάξει κάποιο αντίθετο επιχείρημα μέσα στα Αμφιθέατρα για παράδειγμα, στις γενικές συνελεύσεις τμημάτων, τότε το πιθανότερο θα είναι να αποχωρήσει με τραύματα από τον χώρο αυτό…!
Επομένως το ουτοπικό επιχείρημα των υπερασπιστών του Ασύλου περί «Ελεύθερης διακίνησης ιδεών» καταρρίπτεται αυτομάτως. Για «Ελεύθερη διακίνηση μολότοφ» μπορούμε να το συζητήσουμε, αλλά για διακίνηση ιδεών δεν υπάρχει ζήτημα. Ωστόσο, εμείς θα προχωρήσουμε ακόμα ένα βήμα παρακάτω. Δεν επαρκεί μόνο η κατάργηση του «Ασύλου» στα Πανεπιστήμια. Τα Πανεπιστήμια εν έτη 2009 μοιάζουν περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης εκκολαπτόμενων ψηφοφόρων και μελλοντικών παρατρεχάμενων κομματικών μηχανισμών, παρά χώροι μετάδοσης γνώσης και προαγωγής πνεύματος. Το φαινόμενο των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων είναι Ελληνικό καθαρά φαινόμενο. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Με την εισχώρηση των κομμάτων μέσα στα Πανεπιστήμια αυτομάτως καλλιεργείται ένα είδος αντιπαλότητας ακόμα και έχθρας ανάμεσα στους φοιτητές, οι οποίοι νομίζουν πως εισερχόμενοι μέσα σε μια φοιτητική παράταξη θα ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους…! Δυστυχώς όμως καταφέρνουν το ακριβώς αντίθετο. Μπαίνουν μόνοι τους στην «μηχανή του κιμά» και μετατρέπονται σε μια μάζα που από την ηλικία των 18 ετών εθίζεται στην κομματικοοποίηση και όχι στην πολιτικοποίηση! Μέσα σε όλα αυτά φυσικά υπάρχει και το φαινόμενο της αμοιβαίας εξάρτησης και συνδιαλλαγής μεταξύ φοιτητικών παρατάξεων, κομμάτων και Πρυτάνεων με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα..! Από την ηλικία αυτή λοιπόν τα παιδιά μας μαθαίνουν πως το παν είναι το κόμμα, η κομματική οδηγία και σκέψη και όχι η πολιτική σκέψη και φυσικά όχι η παιδεία. Ιδιαίτερα ο χώρος της αριστεράς ο οποίος έχει επιτύχει μια ιδιαίτερη και ιδιότυπη ανάπτυξη μέσα στα πανεπιστήμια, λειτουργεί πραγματικά με όρους στρατολόγησης μελών και «οπλισμού» των παιδιών που έχει στρατολογήσει, με τέτοια μέσα έτσι ώστε να μπορεί να βλάψει άμεσα την λειτουργία ενός Πανεπιστημίου. Το πιο τρανό παράδειγμα είναι το «όπλο» του «δικαιώματος» της κατάληψης των Πανεπιστημίων κάθε τρείς και λίγο, από έναν μικρό αριθμό φοιτητών που πρόσκεινται σε αριστερές φοιτητικές παρατάξεις. Τι πετυχαίνουν με αυτό το «όπλο» το οποίο έχουν λάβει από το κόμμα; Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κάνουν ακόμα χειρότερη την ήδη άσχημη κατάσταση της Ελληνικής Παιδείας! Η άποψή μας είναι πως όσο υπάρχουν οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις μέσα στα Πανεπιστήμια δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο, ούτε για το επίπεδο της Παιδείας μας, αλλά ούτε και για την αντιμετώπιση των φαινομένων βίας. Όσο τα ίδια τα κόμματα στρατολογούν την νεολαία και της δημιουργούν το αίσθημα της πάλης μεταξύ τους…. δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ακόμα και αν καταργηθεί το, έτσι και αλλιώς, κατηργημένο και ανύπαρκτο «Άσυλο». Το ζήτημα είναι να σταματήσει επιτέλους αυτή η ανήθικη στρατολόγηση των νέων ανθρώπων από τα κόμματα, μέσω των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων. Τα κόμματα δεν έχουν καμία θέση μέσα στα Πανεπιστήμια. Αντιθέτως η καλλιέργεια πολιτικής σκέψης με σκοπό την βελτίωση της Παιδείας μας είναι το ζητούμενο.
..(( Λ ))..
Η αλήθεια είναι πως το λεγόμενο «Άσυλο διακίνησης ιδεών» μέσα στα Πανεπιστήμια ισχύει, αλλά μόνο για την «αριστερή πτέρυγα». Αν τολμήσει κάποια άλλη πτέρυγα να αντιπαρατάξει κάποιο αντίθετο επιχείρημα μέσα στα Αμφιθέατρα για παράδειγμα, στις γενικές συνελεύσεις τμημάτων, τότε το πιθανότερο θα είναι να αποχωρήσει με τραύματα από τον χώρο αυτό…!
Επομένως το ουτοπικό επιχείρημα των υπερασπιστών του Ασύλου περί «Ελεύθερης διακίνησης ιδεών» καταρρίπτεται αυτομάτως. Για «Ελεύθερη διακίνηση μολότοφ» μπορούμε να το συζητήσουμε, αλλά για διακίνηση ιδεών δεν υπάρχει ζήτημα. Ωστόσο, εμείς θα προχωρήσουμε ακόμα ένα βήμα παρακάτω. Δεν επαρκεί μόνο η κατάργηση του «Ασύλου» στα Πανεπιστήμια. Τα Πανεπιστήμια εν έτη 2009 μοιάζουν περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης εκκολαπτόμενων ψηφοφόρων και μελλοντικών παρατρεχάμενων κομματικών μηχανισμών, παρά χώροι μετάδοσης γνώσης και προαγωγής πνεύματος. Το φαινόμενο των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων είναι Ελληνικό καθαρά φαινόμενο. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Με την εισχώρηση των κομμάτων μέσα στα Πανεπιστήμια αυτομάτως καλλιεργείται ένα είδος αντιπαλότητας ακόμα και έχθρας ανάμεσα στους φοιτητές, οι οποίοι νομίζουν πως εισερχόμενοι μέσα σε μια φοιτητική παράταξη θα ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους…! Δυστυχώς όμως καταφέρνουν το ακριβώς αντίθετο. Μπαίνουν μόνοι τους στην «μηχανή του κιμά» και μετατρέπονται σε μια μάζα που από την ηλικία των 18 ετών εθίζεται στην κομματικοοποίηση και όχι στην πολιτικοποίηση! Μέσα σε όλα αυτά φυσικά υπάρχει και το φαινόμενο της αμοιβαίας εξάρτησης και συνδιαλλαγής μεταξύ φοιτητικών παρατάξεων, κομμάτων και Πρυτάνεων με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα..! Από την ηλικία αυτή λοιπόν τα παιδιά μας μαθαίνουν πως το παν είναι το κόμμα, η κομματική οδηγία και σκέψη και όχι η πολιτική σκέψη και φυσικά όχι η παιδεία. Ιδιαίτερα ο χώρος της αριστεράς ο οποίος έχει επιτύχει μια ιδιαίτερη και ιδιότυπη ανάπτυξη μέσα στα πανεπιστήμια, λειτουργεί πραγματικά με όρους στρατολόγησης μελών και «οπλισμού» των παιδιών που έχει στρατολογήσει, με τέτοια μέσα έτσι ώστε να μπορεί να βλάψει άμεσα την λειτουργία ενός Πανεπιστημίου. Το πιο τρανό παράδειγμα είναι το «όπλο» του «δικαιώματος» της κατάληψης των Πανεπιστημίων κάθε τρείς και λίγο, από έναν μικρό αριθμό φοιτητών που πρόσκεινται σε αριστερές φοιτητικές παρατάξεις. Τι πετυχαίνουν με αυτό το «όπλο» το οποίο έχουν λάβει από το κόμμα; Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κάνουν ακόμα χειρότερη την ήδη άσχημη κατάσταση της Ελληνικής Παιδείας! Η άποψή μας είναι πως όσο υπάρχουν οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις μέσα στα Πανεπιστήμια δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο, ούτε για το επίπεδο της Παιδείας μας, αλλά ούτε και για την αντιμετώπιση των φαινομένων βίας. Όσο τα ίδια τα κόμματα στρατολογούν την νεολαία και της δημιουργούν το αίσθημα της πάλης μεταξύ τους…. δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ακόμα και αν καταργηθεί το, έτσι και αλλιώς, κατηργημένο και ανύπαρκτο «Άσυλο». Το ζήτημα είναι να σταματήσει επιτέλους αυτή η ανήθικη στρατολόγηση των νέων ανθρώπων από τα κόμματα, μέσω των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων. Τα κόμματα δεν έχουν καμία θέση μέσα στα Πανεπιστήμια. Αντιθέτως η καλλιέργεια πολιτικής σκέψης με σκοπό την βελτίωση της Παιδείας μας είναι το ζητούμενο.
..(( Λ ))..
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου