Ο διαχρονικός «Δεκέμβρης» των Αριστεροπροοδευτικών

Δεκέμβριος 1944. Η προσπάθεια των «κόκκινων» να καταλάβουν την εξουσία, έπεσε στο κενό. Βρέθηκε αντιμέτωπη με την αποφασιστικότητα των ανδρών του στρατοπέδου Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, αλλά και των ανδρών της Εθνοφυλακής, της Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας Ρίμινι, των σπουδαστών της Σχολής Ευελπίδων, αλλά και των στελεχών των αντιστασιακών οργανώσεων όπως η ΠΕΑΝ, η Ιερή Ταξιαρχία, η ΡΑΝ, η ΕΣΑΣ, η Εθνική Δράση, ο ΕΔΕΣ και πρωτίστως της Χ, μεταξύ άλλων. Κι όμως, κάποιοι δεν έβαλαν μυαλό. Ψάχνουν για τη ρεβάνς, αδυνατώντας να αποβάλλουν τα σύνδρομά τους. Ψυχωτική πολιτική συμπεριφορά, που την έχει όμως πληρώσει ακριβά η πατρίδα.
Η αριστερά στη χώρα μας, ουδέποτε αποποιήθηκε ή αποκήρυξε τη βία. Την είχε πάντα ως άσσο στο μανίκι της. Και μπορεί η πολιτική της συμπεριφορά φαινομενικά και σε κάποιους τομείς να εξανθρωπίστηκε, όμως η βία ήταν και είναι πάντα εκεί. Και φτάσαμε στον περσινό Δεκέμβρη, όταν κάηκε στην κυριολεξία το κέντρο της Αθήνας, με πολιτικό σπόνσορα ένα κόμμα της κοινοβουλευτικής αριστεράς (που εκλογικά τιμωρήθηκε), αλλά και τους αναρίθμητους (μεταξύ τους και παχυλόμισθους) αριστεριστές των καθεστωτικών και διαπλεκόμενων μέσων μαζικής επικοινωνίας......

Αυτούς που στη χώρα μας καθορίζουν ετσιθελικά την κοινωνική ατζέντα και προκαλούν όλη την κοινωνία, προωθώντας την πολιτική τους ορθότητα και τον εθνικό αποχρωματισμό. «Βάρκιζα τέλος». Αυτό το γελοίο όσο και αναχρονιστικό σύνθημα έκανε την εμφάνισή του στους τοίχους της Αθήνας, στη διάρκεια των περσινών επεισοδίων. Ένα κομμάτι της αριστεράς, αυτό που υποκίνησε και τα επεισόδια, δεν συμφώνησε ποτέ με την παράδοση των όπλων. Εθισμένο στη βία και στην ιδέα της εξέγερσης και της ανατροπής, έψαχνε την ευκαιρία για μια εξέγερση-σταθμό, που θα ριζοσπαστικοποιούσε ένα κομμάτι τουλάχιστον της αριστεράς και θα έβαζε και πάλι στο παιχνίδι τους αμετανόητους «κόκκινους» ανθέλληνες και τους τρομοκράτες. «Βοήθησαν» την κατάσταση και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, που ηρωοποίησαν την αριστερίστικη εξέγερση, τον χουλιγκανισμό, το πλιάτσικο, την καταστροφική μανία και τον μηδενισμό, «ντύνοντας» τις βιαιότητες με τοποθετήσεις περί «εξέγερσης» τύπου Μάη του ‘68.
Την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, κάποιοι ετοιμάζουν «πάρτι». Και μπορεί το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να παίζει τα παιχνίδια των αριστεριστών, ανακοινώνοντας μέχρι και «παρακολούθηση» των... ακροδεξιών (!), αλλά οι αριστεριστές δεν σκοπεύουν να κάτσουν ήσυχα. Θεωρούν ότι ο Δεκέμβρης τους ανήκει πλέον διαχρονικά και καπηλεύονται το περσινό γεγονός για να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους, με το σιγοντάρισμα του γνωστού κόμματος και των μέσων μαζικής επικοινωνίας, που διψούν για πλάνα από μπάχαλα. Και μπορεί όλοι αυτοί, πνιγμένοι από τα μηδενιστικά κόμπλεξ τους να εκκολάπτουν δυσάρεστες καταστάσεις, όμως υπολογίζουν χωρίς την αντίδραση των πολιτών.
Πλέον, οι γειτονιές οργανώνονται. Και μπορεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, να προσπαθεί να υπονομεύσει την αυτοοργάνωση (κάτι που στην περίπτωση του Αγίου Παντελεήμονα ήταν παραπάνω από φανερό), όμως αυτή αποτελεί πια κοινή πρακτική.
Το γεγονός ότι η ΕΛΑΣ, κατόπιν σχετικών εντολών, στρέφεται πλέον κατά των γηγενών, δεν αλλάζει κάτι. Παράλληλα, η αγανάκτηση για τους αριστεριστές και τους τριτοκοσμικούς πλιατσικολόγους σωρεύεται...

πηγή