Η «νίκη του Ελσίνκι»

Μετά την αποχώρηση του Κλίντον και τον τερματισμό της περιοδείας του στην περιοχή, ακολουθεί η επίσημη πια αποκρυστάλλωση των αποτελεσμάτων αυτής της επίσκεψης και - για την ακρίβεια - των εντολών που ο πρόεδρος των ΗΠΑ μετέφερε στους υφισταμένους του. Τα πρώτα δείγματα είχαν ήδη δοθεί, άλλωστε, στην Κωνσταντινούπολη, ένα μήνα πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου η συνάντηση μεταξύ Ετσεβίτ - Σημίτη έθεσε επιτακτικά την άρση του ελληνικού βέτο, όσον αφορά την ανακήρυξη της Τουρκίας σε υποψήφια για ένταξη χώρα στην ΕΕ. Η Σύνοδος του Ελσίνκι ήρθε να επικυρώσει αυτή την ειλημμένη απόφαση. Μια απόφαση που συνοδεύτηκε από την υπογραφή της κυβέρνησης κάτω από ένα κείμενο με το οποίο η ελληνική πλευρά αποδέχεται την ύπαρξη «συνοριακών διαφορών» με την Τουρκία (!), ενώ επίσης αποδέχεται τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου με τη σφραγίδα της ΕΕ και με «κερασάκι» την ένταξη της... μη κατεχόμενης Κύπρου στην ΕΕ













Κι, όμως, κι εδώ η κυρίαρχη προπαγάνδα έκανε το «θαύμα» της. Η απόφαση εμφανίστηκε στο εσωτερικό της χώρας σαν «εθνική νίκη» αφού - κατά τους υπερασπιστές της - η ΕΕ κάλεσε την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη για να λύσει τις «συνοριακές διαφορές» με την Ελλάδα. Οτι η θέση αυτή είναι ακριβώς ίδια με εκείνη που είχαν διατυπώσει οι ΗΠΑ - και αποδέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση - αμέσως μετά την κρίση στα Ιμια, μόνο τυχαίο δεν είναι...



ΜΕΔΙΜΝΟΣ



Η αλήθεια για το Ελσίνκι


Μια «νίκη» με ολέθριες συνέπειες


Η μεγάλη νίκη του Ελσίνκι!