Πράσινα τέλη & πράσινα (παρ)άλογα

Αυτές τις μέρες λάβαμε την ειδοποίηση για να πληρώσουμε τα τέλη κυκλοφορίας για τα ΙΧ μας και να προμηθευτούμε το σηματάκι για το 2010. Και ήρθαμε αντιμέτωποι με το πρώτο δείγμα γραφής της πολυδιαφημιζόμενης «πράσινης ανάπτυξης» της νέας κυβέρνησης: τα «πράσινα τέλη». Με πρόσχημα τη ρύπανση του περιβάλλοντος βάφτισαν «πράσινο» το χαράτσι με το οποίο επιβαρύνουν τον πολίτη που εκ των πραγμάτων δεν διαθέτει χρήματα να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο. Γιατί ποιος Έλληνας δεν θα αγόραζε καινούργιο αυτοκίνητο, ενώ θα είχε τη δυνατότητα;

Ωραίο κόλπο σκέφτηκε η κυβέρνηση για να πάρει πίσω μέρος από το δώρο Χριστουγέννων. Το οποίο δεν θα διατεθεί στην υποτονική αγορά σε περίοδο κρίσης… Είσαι συνταξιούχος; Είσαι πιεσμένος οικονομικά; Τολμάς να έχεις το ίδιο αυτοκίνητο δέκα χρόνια; Πλήρωσε με το έτσι θέλω 352 ευρώ. Και του χρόνου είναι αμφίβολο αν θα πάρεις 13ο και 14ο μισθό!!! Έτσι, για να μάθεις να μας ψηφίζεις......

Είναι ένα ύπουλο μέτρο σε βάρος των εύκολων θυμάτων του φορολογικού μας συστήματος, των οικονομικά ασθενέστερων. Για τους οποίους το αυτοκίνητο είναι είδος πρώτης ανάγκης. Όχι μέσο για να τραβήξουν τα βλέμματα στο Κολωνάκι και στα βόρεια προάστια. Τους φτωχούς τιμωρεί το μέτρο, σπρώχνοντάς τους άλλο ένα βήμα προς την εξαθλίωση.

Αν πραγματικά ενδιαφέρονταν για το περιβάλλον και διέθεταν στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία, θα πριμοδοτούσαν γενναία την απόσυρση, χωρίς να πλήττουν σε εποχή κρίσης το λαό, επειδή δεν έχει την άνεση να αντικαταστήσει το παλιό του αυτοκίνητο... Αντί γι αυτό, οι νέοι διαχειριστές του φοροεισπρακτικού μηχανισμού της χώρας διέπραξαν το ατόπημα να καταργήσουν την πριμοδότηση.

Στο κάτω κάτω γιατί μας υποχρεώνουν να ελέγχουμε τα ΙΧ στα ΚΤΕΟ; Αν νομίζουν ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, ας τα καταργήσουν.

Θα μου πείτε ότι ίσως υπερβάλλω όταν αναφέρω το μέτρο ως δείγμα της «πράσινης ανάπτυξης». Όμως σίγουρα εγκαινιάζει ένα είδος «πράσινης» αντίληψης της νομιμότητας. Που με διάφορες προφάσεις, λχ την προστασία του περιβάλλοντος, συνεχίζει τον παραλογισμό να φορτώνεται στην πλάτη του το κόστος της κρίσης ο ανώνυμος και ανυπεράσπιστος πολίτης. Ενώ οι τράπεζες και οι επώνυμοι οικονομικά ισχυροί μένουν ανενόχλητοι να απολαμβάνουν τα σχεδόν λουδοβίκεια προνόμιά τους μαζί με την ασυδοσία και την κερδοφορία τους.

Και έχουν το θράσος να μας μιλούν για δημοκρατία και σοσιαλισμό. Ωστόσο, δημοκρατία σημαίνει, πέρα από μία τυπική ισότητα, την υποχρέωση του κράτους να διασφαλίζει στους πολίτες του μία στοιχειωδώς άνετη ζωή. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από δίκαιους νόμους που στόχο έχουν να γεφυρώνουν τις κοινωνικές διαφορές. Όχι νόμους και μέτρα στα πλαίσια μίας άδικης πολιτικής, που εξυπηρετεί τους επιτήδειους ημέτερους και δημιουργεί αγεφύρωτα κοινωνικά χάσματα.

Θα μου πείτε εύστοχα, ότι ελάχιστοι σύγχρονοι Έλληνες «σοσιαλιστές» που βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής μας πυραμίδας χρειάστηκε να κρατήσουν το ίδιο αυτοκίνητο πάνω από πενταετία. Μήπως τους αδικώ τους ανθρώπους υποστηρίζοντας ότι εκουσίως έχουν βάλει στο στόχαστρο τους μη έχοντες; Μήπως απλά και μόνο πάσχουν από το σύνδρομο της Μαρίας Αντουανέτας που απορούσε, γιατί ο πεινασμένος γαλλικός λαός δεν έτρωγε παντεσπάνι; Ίσως και οι δικοί μας απορούν -σε περίοδο οικονομικής κρίσης- γιατί επιτέλους δεν αγοράζουν οι Έλληνες καινούργια αυτοκίνητα;

ΑΠΟ www.elora.gr