Η πολιτική συνέπεια του ηγέτη της "δημοκρατικής" παράταξης

Ονειρεύεται να τον καλέσουν για αρχηγό και «σωτήρα» του ΠΑΣΟΚ

Γελάει όλη η Ελλάδα με το πάθημα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Έχοντας χάσει κάθε επαφή με την πολιτική πραγματικότητα και μη έχοντας χωνέψει ποτέ ότι τον ανάγκασαν να φύγει άρον άρον από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον Ιανουάριο του 2004, επειδή οδηγούσε το κόμμα του σε διαλυτική συντριβή στις εκλογές του Μαρτίου της ίδιας χρονιάς με διαφορά… 10 έως 15 (!) εκατοστιαίων μονάδων, σύμφωνα με τις μυστικές δημοσκοπήσεις που είχε παραγγείλει ο ίδιος, ο Κ. Σημίτης νόμισε ότι είχε έρθει η ώρα να επανεμφανιστεί ως… «σωτήρας» του ΠΑΣΟΚ!



Την Τετάρτη λοιπόν έστειλε μια ομολογουμένως προκλητική επιστολή στον Γ. Παπανδρέου και την Πέμπτη είχε ήδη διαγραφεί ουσιαστικά από το ΠΑΣΟΚ! Αντί σωτήρας, απόβλητος!

«Αγαπητέ Κώστα», αναφέρει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην απαντητική επιστολή που του έστειλε την Πέμπτη. «Αντιλαμβάνομαι ότι έχεις τελικά αποφασίσει να κινείσαι έξω από το πλαίσιο των αποφάσεων του ΠΑΣΟΚ και να λειτουργείς αυτόνομα και ανεξάρτητα… Με την απόφασή σου, που επιβεβαιώνουν οι πράξεις σου, δεν μπορεί να προσμετράσαι και να συγκαταλέγεσαι στη συντεταγμένη δύναμη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ», υπογραμμίζει ο Γ. Παπανδρέου.

Και αφού του δείχνει την πόρτα εξόδου από το κόμμα, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ του δείχνει και τη φιλευσπλαχνία του, προσθέτοντας: «Σεβόμενος την ιστορία, την προσφορά σου και την κοινή μας πορεία δεν θα κινήσω την τυπική διαδικασία προς τον Πρόεδρο της Βουλής, όπως θα όφειλα να κάνω για οποιοδήποτε άλλο στέλεχος»!



Μνημείο πολιτικής ανοησίας

Η επιστολή που έστειλε την Τετάρτη ο Κ. Σημίτης στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ συνιστά όντως μνημείο αλαζονείας, θρασύτητας, αλλά και πολιτικής ανοησίας. Έγραψε συγκεκριμένα:

«Αγαπητέ Γιώργο,

Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι μετά από απόφασή σου το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την κύρωση της νέας συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διαφωνώ. Η πρακτική των κυβερνήσεων τόσο του πατέρα σου όσο και των δικών μου ήταν η κύρωση των συνθηκών από τη Βουλή. Τούτο γιατί η Ελλάδα χρειάζεται να ισχυροποιήσει τη θέση της στην Ένωση και να είναι χώρα που επηρεάζει τις εξελίξεις. Μακρόσυρτες διαδικασίες κύρωσης όμως, όπως ένα δημοψήφισμα, η έκβαση του οποίου θα εξαρτάται από την πολιτική συγκυρία, αποδυναμώνουν τη θέση της και την επιρροή της. Υπάρχει ο κίνδυνος να αποτελέσουμε σε έναν ακόμα τομέα πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί πρέπει να αλλάξουμε την πάγια πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Κώστας Σημίτης



ΥΓ.: Θα δημοσιεύσω αυτό το γράμμα αφού το λάβεις».



Η πολιτική θρασύτητα έγκειται στο να μιλάς σε κάποιον πολιτικό αρχηγό για την «πρακτική των κυβερνήσεων του πατέρα σου».

Η πολιτική ανοησία συνίσταται στο να επιλέγεις να συγκρουστείς με έναν πολιτικό σου αντίπαλο με κύριο επιχείρημα ότι… «δεν πρέπει να ρωτάμε ποτέ τον λαό γιατί μπορεί να πει και “όχι”»!

Και καλά να χρησιμοποιήσει κανείς ένα τέτοιο επιχείρημα εν κρυπτώ, σε κάποια κλειστή και πολύ στενή κομματική συνεδρίαση. Το να δημοσιοποιείς όμως μόνος σου ως επιχείρημα ότι «πρέπει να επιβάλουμε τη Συνθήκη της Λισσαβώνας στον λαό θέλει δεν θέλει» αποτελεί κραυγαλέο δείγμα όχι μόνο αντιδημοκρατικής αλαζονείας, αλλά και πολιτικού κρετινισμού, αφού όλος ο κόσμος στρέφεται εναντίον σου και έχει μάλιστα απόλυτο δίκιο να το κάνει.

Εξευτελισμός Σημίτη

Το διασκεδαστικό είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός, μιλώντας στη Βουλή στις 12 Απριλίου του 2005 κατά τη συζήτηση για την επικύρωση του ευρωσυντάγματος, είχε υποστηρίξει ένθερμα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και μάλιστα με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που ανέφερε τώρα ο Γ. Παπανδρέου!

«Ο λαός πρέπει να ξέρει καλά. Εμείς, το ΠΑΣΟΚ, προτείνουμε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ακριβώς για να υπάρχει αυτή η ενημέρωση η οποία θα βοηθήσει τη δημιουργία μιας καλύτερης δυναμικής», είχε πει προ τριετίας επί λέξει ο Κ. Σημίτης.

Στο ΠΑΣΟΚ όμως του την είχαν στημένη και διένειμαν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης τα πρακτικά της Βουλής από εκείνη τη συνεδρίαση με την ομιλία Σημίτη, κάνοντάς τον κυριολεκτικά ρεζίλι!

Χωρίς να τον αναφέρει ονομαστικά, με έμμεσο αλλά σαφέστατο τρόπο, μιλώντας την Τετάρτη στη Βουλή ο Γιώργος Παπανδρέου άφησε να εννοηθεί ότι ο Σημίτης είναι και Δεξιός και ξεπερασμένος ως πολιτικός ηγέτης!

«Η πρόταση για δημοψήφισμα είναι η ξεκάθαρη δική μας διαχωριστική γραμμή από τη Δεξιά. Δικό μου πολιτικό στοίχημα είναι ότι δεν πιστεύω στα παλαιά πρότυπα ηγετών. Ο 21ος αιώνας απαιτεί ηγέτες που θα αγωνίζονται για την εμβάθυνση της δημοκρατίας και τη συνειδητή συμμετοχή των ενημερωμένων πολιτών. Αυτή είναι η δική μου δημοκρατική παράδοση που πηγάζει από τις δημοκρατικές παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ. Αυτός είμαι και αυτός θα είμαι», διακήρυξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά, δεν παραιτείται!

Ένας πολιτικός με στοιχειώδη αξιοπρέπεια θα είχε φυσικά παραιτηθεί ο ίδιος από το βουλευτικό αξίωμα μετά από όσα έγιναν ή θα είχε δηλώσει την πίστη του στο κόμμα του, ζητώντας συγγνώμη για τη στάση του. Ο Κ. Σημίτης όμως δεν παραιτήθηκε και παρά το στραπάτσο της δημόσιας εικόνας του όχι μόνο κράτησε τη βουλευτική θέση και φυσικά την παχυλή βουλευτική αποζημίωση και τα σχετικά προνόμια, αλλά θέλησε κιόλας να βγει και από πάνω.

«Σχετικά με τα όσα προτείνεις, κάνε ό,τι νομίζεις», ανταπάντησε στον Γιώργο Παπανδρέου. «Εγώ θα πράττω αυτό που μου επιβάλλει η συνείδησή μου και αυτό που κρίνω ως καλό για τη χώρα», πρόσθεσε στη νέα επιστολή του.

Χαρακτήρισε μάλιστα «πρόσχημα» την επίκληση από τον Γ. Παπανδρέου των αποφάσεων του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της διαφωνίας τους. «Το θέμα του δημοψηφίσματος το οποίο έθεσες έχει λυθεί με ομόφωνες αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ, του συνεδρίου μας και του Πολιτικού μας Συμβουλίου… Άρα το ζήτημα δεν υφίσταται», υποστήριξε με το δίκιο του ο αρχηγός του

ΠΑΣΟΚ.

«Όσον αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες, ξέρω καλά πότε υπάρχουν και πότε είναι πρόσχημα», ισχυρίστηκε ο Κ. Σημίτης, ο οποίος μάλιστα επιχείρησε να εμφανιστεί και ως… θύμα πολιτικής δίωξης! «Η ενότητα δεν σφυρηλατείται με συγκαλύψεις και ενοχοποιήσεις διαφωνούντων», τόνισε στην ανταπαντητική του επιστολή της Πέμπτης.

Γιατί το έκανε;

Το ερώτημα που προβάλλει και απασχολεί όλους τους πολιτικοποιημένους Έλληνες είναι προφανές: Γιατί ο Κ. Σημίτης προχώρησε στην επίθεση αυτή εναντίον του Γ. Παπανδρέου; Γιατί τώρα που η οικογένεια Μητσοτάκη ειδικά και η κυβέρνηση γενικότερα βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση με τις αποκαλύψεις για τα διάφορα δώρα και οικονομικές διευκολύνσεις της Ζήμενς;

Είναι εξόφθαλμο ότι το πρόσχημα της ευρωσυνθήκης της Λισσαβώνας είναι γελοίο. Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε υπέρ της ευρωσυνθήκης στη Βουλή, άρα η διαμάχη είναι «περί όνου σκιάς», που έλεγαν παλιότερα.

Η μόνη κριτική που θα μπορούσε να γίνει στον Γ. Παπανδρέου είναι ότι η πρόταση πρώτα να ψηφίσει η Βουλή υπέρ της ευρωσυνθήκης και μετά να γίνει δημοψήφισμα είναι όχι μόνο δημαγωγική αλλά και φαιδρή, διότι αν έβγαινε «όχι» στο δημοψήφισμα, τότε θα είχαμε τεράστιο συνταγματικό πρόβλημα: το Σύνταγμα δεν καθορίζει πουθενά ότι αποφάσεις της Βουλής μπορούν να ανατραπούν με δημοψήφισμα, άρα τι θα ίσχυε αν η Βουλή είχε πει «ναι» και ο λαός «όχι»;

Η ουσία είναι ότι αυτό το φύλλο συκής περί ευρωσυνθήκης χρησιμοποιήθηκε από τον Κ. Σημίτη για να καλύψει κάποιο άλλο πολιτικό του σχέδιο. Πρόκειται για προσωπικό του σχέδιο ή ο συνταξιούχος πρωθυπουργός έδρασε στο πλαίσιο ευρύτερα οργανωμένου σχεδίου;

Απαντήσεις στο ερώτημα αυτό δεν υπάρχουν ακόμη. Οι πρώτες ενδείξεις δεν αποκαλύπτουν ευρύτερο σχέδιο, αλλά ο Κ. Σημίτης δεν είναι και ο τύπος που θα λειτουργούσε μόνος του, χωρίς τις πλάτες υποστηρικτών.

Είναι προφανές πάντως ότι την Πέμπτη όλοι αιφνιδιάστηκαν από την αποφασιστικότητα που επέδειξε ο Γ. Παπανδρέου, διαγράφοντας τον Κ. Σημίτη. Δεν το περίμεναν.

Θέλει να ξαναγίνει πρωθυπουργός

Το βέβαιο είναι πως ο Κ. Σημίτης θέλει να ξαναγίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ έστω και με τη φόρμουλα του «μεταβατικού» αρχικά και στη συνέχεια όσο κρατήσει.

Βλέπει ότι ο Γ. Παπανδρέου αδυνατεί να πείσει τον λαό για τις ηγετικές του ικανότητες και να εκφράσει πολιτικά την ογκούμενη δυσαρέσκεια εναντίον της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή. Βλέπει ότι ο Ευ. Βενιζέλος αποδείχτηκε «πολιτική φούσκα». Βλέπει ότι κανένα άλλο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν ξεχώρισε ως ηγετική φυσιογνωμία.

Με το δίκιο του λοιπόν νομίζει ότι ο ίδιος θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα απ' όλους αυτούς, αφού ούτε καν περνάει από το μυαλό του ότι το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε από πλευράς λαϊκής υποστήριξης εξαιτίας πολύ περισσότερο της πολιτικής του ίδιου του Κ. Σημίτη και των «εκσυγχρονιστών» των κυβερνήσεών του, παρά λόγω των εμφανών ανεπαρκειών του Γ. Παπανδρέου!

Ούτε και έχει οποιαδήποτε επαφή ο Κ. Σημίτης με τα λαϊκά στρώματα για να διαπιστώσει ότι ο κόσμος εξακολουθεί να μην εμπιστεύεται το ΠΑΣΟΚ, επειδή βλέπει στην ηγεσία του όλα τα φθαρμένα και κυρίως διεφθαρμένα πρόσωπα των «εκσυγχρονιστών» υπουργών του Σημίτη να συνεχίζουν να παίζουν τον πρώτο ρόλο, στο πλάι ασήμαντων προσώπων που προώθησε ως στελέχη ο Γ. Παπανδρέου.

Ο Κ. Σημίτης δεν το καταλαβαίνει φυσικά αυτό. Ελπίζει ότι μετά τη βέβαιη ήττα του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές θα ανατραπεί ο Γ. Παπανδρέου και επειδή πλέον δεν υπάρχει κάποιος αναγνωρισμένος διάδοχος (ούτε λόγος να γίνεται πλέον για Βενιζέλο, ο οποίος έχει «καεί»), όλες οι πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ θα ομονοήσουν και θα καλέσουν τον Κ. Σημίτη ως… «Μεσσία» και «σωτήρα» του κόμματος να αναλάβει την ηγεσία και να το οδηγήσει στη νίκη ώστε ο ίδιος να ξαναγίνει πρωθυπουργός!

Όνειρα θερινής νυκτός...

ΠΗΓΗ