Ε-mail αναγνώστη: Ο Ελληνισμός και η Θρησκεία κινδυνεύουν από τους αγράμματους δημοσιογράφους.

Αγαπητοί μου.
Προ ημερών άκουσα σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή τον κ. Χατζηνικολάου να περηφανεύεται που διεκομώδησε το μυστήριο του γάμου σε μια τελετή όπου παρέστη ως κουμπάρος.

Θέλω να τονίσω ότι είμαι απόστρατος του στρατού ξηράς, καθόλου θρήσκος και από τους ανθρώπους που ψάχνουν ακόμη, ακόμη και σε θολά νερά, να βρουν την αλήθεια γιατί δεν πιστεύω στην εξ αποκαλύψεως αλήθεια. Αυτό όμως από το να μην σέβομαι το θείο (σε οποιαδήποτε θρησκεία) μυστήριο του γάμου απέχει πολύ. Το να προσπαθώ να γελοιοποιήσω μια θρησκεία και να το ανακοινώνω διά των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης που η τύχη με βοήθησε να εκμεταλλεύομαι είναι θα έλεγα, ανανδρία. Τον ακολούθησαν στην κατρακύλα του ( τι θα λέει άραγε ο αξιόλογος πατέρας του) ο γαμπρός και η...

νύφη, συνάδελφοί του επαγγελματικά αλλά απ' αυτούς τι να περιμένει κανείς. Είναι τόσο ρηχοί.... . Χοροπηδούσαν, λέει, κατά την τέλεση του μυστηρίου για το ποιος/α θα πατήσει ποιον/α κατά την στιγμή του "η δε γυνή να σέβεται τον άνδρα". Αλήθεια δεν έχουν καθόλου μυαλό να καταλάβουν την ιερότητα του μυστηρίου; Δεν πάει το μυαλό τους (το λίγο που έχουν) στο τι γίνεται εκείνη την στιγμή; Και ο παπάς τι έκανε;

Επιτρέψτε μου να σταθώ για λίγο στο ότι ο γάμος σε όλες τις θρησκείες θεωρείται μυστήριο και μάλιστα ιερό. Είναι συνυφασμένο με το ένστικτο της διαιώνισης του είδους, που από μόνο του είναι ιερό. Και αν θέλετε την γνώμη μου οι μόνες ιερές στιγμές που υπάρχουν είναι αυτές που μια γυναίκα υποδέχεται στον κόσμο το παιδί της , αυτή που το παντρεύει ή το νυμφεύει και αυτή που το "θάβει" σε περίπτωση που δεν "φύγει αυτή πρώτη. Αυτές τις στιγμές οι θρησκείες έκαναν μυστήρια και οφείλουμε, αν σεβόμαστε τον εαυτό μας, να τα σεβόμαστε όσο τίποτε άλλο για την αξία που έχουν για το ανθρώπινο είδος και την πρόοδό του.
Σήμερα πηγαίνεις σε χριστιανικό γάμο και δεν ξέρεις τι παρακολουθείς. Όλα μια αστειότητα. Και όλοι περιμένουμε την στιγμή να πετάξουμε, με μανία, το ρύζι γιατί τα κουφέτα τα απαγορεύουν, και αφού χαιρετίσουμε να πάμε, αν είμαστε καλεσμένοι, στο γαμήλιο τραπέζι.

Κάποτε κατά την τέλεση του μυστηρίου υπήρχε κατάνυξη και τα σύμβολα έπαιζαν τον ρόλο τους. Κάποτε, κατά την τελετή του γάμου, μπροστά από την τράπεζα, ο χώρος "στολίζονταν¨" με λουλούδια, κατά προτίμηση μπουμπούκια που συμβόλιζαν το καινούργιο, με ρύζι, πολύ ρύζι, και ένα-δύο κουφέτα. Τι σας θυμίζουν, λόγω σχήματος, τα κουφέτα και το ρύζι; Ναι, αυτό που πάει το μυαλό σας και όχι το "για να ριζώσουν". Πώς γνώριζε η αρχαία εκκλησία τον συμβολισμό όταν ακόμη και στην δεκαετία του 1980 σε περίπτωση μη τεκνοποίησης ακόμη και η επιστήμη έριχνε τα βάρη στην γυναίκα; Ο άνδρας "σπέρνει" δεν υπάρχει αμφιβολία. Το χωράφι (η γυναίκα) είναι άγονο. Και αν κάποιος πει, μα το ρύζι ήλθε στην Ευρώπη το .... κάτι άλλο υπήρχε στη θέση του. Ναι οι θρησκείες ήξεραν και ξέρουν και αυτό που ξέρουν το μεταφέρουν μέσω των μυστηρίων τους.

Το θέμα δεν είναι οι θρησκείες. Εγώ που είμαι παλαιότερος θυμάμαι με τι ιερότητα τελούσαν τα μυστήρια οι παλιοί καλοί και σεβάσμιοι ιερείς που μπορεί να ήταν και αγράμματοι. Από την εκλογή του τόπου ανεγέρσεως ενός ναού μέχρι την παραμικρή ιεροτελεστία. Σήμερα οι παπάδες μασάνε ακόμη και τα λόγια τους για να τελειώνουν γρήγορα το κάθε τι . Δεν ξέρουν τι να σου πουν για την διδασκαλία του Ιησού και όταν τους ρωτάς για την ανάσταση των νεκρών σου λένε "αυτά ήταν για κείνα τα χρόνια". Βλέπεις τους σύγχρονους ναούς και αντί να σε ανυψώσουν τους κατατάσσεις στην κατηγορία των τραπεζών. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο παπάς (αν ήταν υψηλότερου βαθμού ακόμη χειρότερα) τι έκανε; Γιατί δεν σεβάσθηκε ούτε τον ιερό χώρο αλλά ούτε και τον εαυτό του;

Γιατί δεν σταματούσε το μυστήριο για να διαολοστείλει και μελλόνυμφους και κουμπάρο και όλη την δήθεν "χαϊ σοσσάιτυ"; Αλλά βλέπετε θα είναι δημιούργημα κάτι αρχιερέων (μάλλον αρχιεβραίων θα τους έπρεπε) του επιπέδου Σεραφείμ του μακαριστού και του νυν Ιερωνύμου. Βέβαια δεν έχει σημασία το τι είδους παπάδες έχουμε γιατί όπως λέει ο Γιουνγκ το μυστήριο τελείται ακόμη και αν ο παππάς είναι κλέφτης, κίναιδος ή ότι βάλει το μυαλό μας. Σημασία έχει ο τρόπος που εμείς παρακολουθούμε το μυστήριο και η αξία που εμείς δίνουμε στην ιερότητά του.

Με άπειρη εκτίμηση
Οδυσσεύς
Ιωάννινα